Een ruige dag vandaag. De combinatie van een stevige zuidwestenwind met flinke hoosbuien lokte niet. Een binnenzittersdagje dus zou je zeggen. Maar niet voor onze pupillenteams!!

Vanaf half drie vanmiddag werden onze jongste jeugdteams verwacht in de Bakkeveenster duinen. Hier stond Bootcamp trainer John Knol de drie teams -ieder voor een uurtje- op te wachten voor een afmattende workout over onverharde paden, over zandvlaktes, klauterend in bomen en beulend tegen hoge zandduinen.

John begon duidelijk “Bij één keer fluiten als een plank op de ellebogen en de tenen naar de grond, ook al is dat net in een plas water. Bij twee keer fluiten klim je zo snel als mogelijk in een boom klonk het streng. En bij drie keer fluiten loop je zo snel je kan uit mijn gezicht, en geen ge-ja-maar!!”. De drie juniorenteams hadden er vorige week een voorjaarszonnetje bij. Dit keer was het anders. Zo nu en daar plensde een grijs gordijn over de vlakte. Vooral JO 11-1 had het zwaar vanmiddag in de middelste sessie.

“Zwaar, maar wel mooi”, zei één van de kinderen. De grenzen van wat je lijf en je geest aankan, om dat op te zoeken, werd eigenlijk door iedereen als een prachtige belevenis ervaren. Dat het stormde, regende en soms even pijn deed, was eigenlijk niet van belang. Ieder team sloot het uurtje buffelen af met een paar rondootjes op de zandvlakte.

Dat het mooi is laat het team van JO19 zien: ze hebben Bootcamp John gelijk maar weer voor een sessie volgende week geboekt. Zo lekker is dat!